- czasownik
- сущ.• глагол* * *♂ глагол;
\czasownik dokonany, niedokonany глагол совершённого, несовершенного вида
* * *мглаго́лczasownik dokonany, niedokonany — глаго́л соверше́нного, несоверше́нного ви́да
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
czasownik
Смотреть что такое "czasownik" в других словарях:
czasownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} część mowy odmieniająca się przez czas i osoby, nazywająca czynności lub stany, pełniąca w zdaniu najczęściej funkcję orzeczenia, także wyraz należący do tej części mowy {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czasownik — m III, D. a, N. czasownikkiem; lm M. i jęz. «część mowy obejmująca wyrazy podlegające koniugacji, oznaczające zwykle czynność lub stan; wyraz należący do tej części mowy» ∆ Czasownik przechodni «czasownik rządzący bezpośrednio (bez pośrednictwa… … Słownik języka polskiego
częstotliwy — «następujący raz po raz, jeden po drugim, często; wielokrotny» Częstotliwe ruchy. ∆ jęz. Czasownik częstotliwy «czasownik oznaczający czynność lub stan, które się powtarzają; czasownik wielokrotny» … Słownik języka polskiego
wielokrotny — wielokrotnyni 1. «wiele razy powtórzony, powtarzający się, występujący wiele lub kilka razy; niejednokrotny, kilkakrotny, częsty» Wielokrotne postanowienia, obietnice, próby. Wielokrotne usiłowania dotarcia na szczyt. Wielokrotne zmiany w… … Słownik języka polskiego
atematyczny — ∆ jęz. Czasownik atematyczny «czasownik o rdzeniu nie rozwiniętym przez przyrostek» … Słownik języka polskiego
inchoatywny — przym. od inchoatiwum ∆ jęz. Czasownik inchoatywny «czasownik oznaczający początek czynności, procesu, stanu, np. poznawać, rozpłakać się, zasypiać» … Słownik języka polskiego
intranzytywny — ∆ jęz. Czasownik intranzytywny «czasownik nie mający strony biernej, nie rządzący dopełnieniem; nieprzechodni» … Słownik języka polskiego
iteratiwum — ndm jęz. «czasownik wielokrotny, częstotliwy, wyrażający powtarzanie się danej czynności, np. pisywać, chadzać; czasownik iteratywny» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
jednokrotny — «występujący tylko jeden raz, nie powtarzający się po raz drugi» ∆ jęz. Czasownik jednokrotny «czasownik wyrażający czynność o przebiegu jednorazowym, nie wielokrotnym, ciągłym, np. mignąć» … Słownik języka polskiego
kauzatywny — ∆ jęz. Czasownik kauzatywny «czasownik oznaczający powodowanie czynności lub stanu oznaczonych przez jego rdzeń, np. sadzać w stosunku do siedzieć» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
na- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników podstawowych» a) «wzmagający intensywność tego, co oznacza czasownik podstawowy, np. nablagować, nagadać, nałapać, naobiecywać, narwać, nasuszyć, nażąć» b) «oznaczający realizację tego,… … Słownik języka polskiego
